Hardverchromen

Hardverchroomde coatings worden gekozen vanwege hun specifieke technische kenmerken:

• Hardheid: Tot wel 65–69 HRC, ideaal voor toepassingen met hoge slijtagebelasting.
• Slijtvastheid en bestendigheid tegen abrasie: De hoge hardheid vermindert slijtage en verlengt de operationele levensduur.

• Corrosiebestendigheid: Biedt matige bescherming in vochtige of corrosieve omgevingen.
• Lage wrijvingscoëfficiënt: Helpt energieverlies en materiaaldegradatie bij bewegende onderdelen te beperken.
• Materiaalcompatibiliteit: Geschikt voor staal, roestvast staal, gietijzer, aluminium en koperlegeringen.

While hard chrome plating has been a standard solution in industrial surface treatment for decades, it comes with significant drawbacks, particularly under modern performance and sustainability demands. These drawbacks affect both operational reliability and long-term cost-efficiency.

Gevaarlijke stoffen en strengere regelgeving
Het hardverchromenproces maakt gebruik van chroom-6 (Cr6), een zeer giftige en kankerverwekkende stof. Deze staat onder strenge controle via REACH en vergelijkbare regelgevingen wereldwijd. Naleving vereist dure veiligheidsinstallaties, luchtfiltratie, afvalverwerking en blootstellingsbeheersing. Dit verhoogt niet alleen de complexiteit en kosten, maar brengt ook juridische en reputatierisico’s met zich mee. Lasercladding vermijdt dit volledig door gebruik te maken van veilige vaste materiaaltoevoer en zonder chemische baden.

Microbarsten verminderen duurzaamheid op lange termijn
Een belangrijk zwak punt van industriële hardverchromen is de vorming van microscheurtjes tijdens het aanbrengen en in gebruik. Deze onzichtbare barstjes vormen doorgangen voor vocht, chemicaliën en zout, waardoor corrosie, putvorming en uiteindelijk materiaalfalen kunnen ontstaan, vooral in agressieve omgevingen zoals offshoreboringen, mijnbouw of chemische processen. Lasercladding biedt hier een oplossing met dichte, scheurvrije oppervlakken die langdurige bescherming garanderen.

Beperkte laagdikte en slechte opschaalbaarheid
De gebruikelijke laagdikte bij hardverchromen ligt tussen de 20 en 100 µm. In zware toepassingen met hoge slijtage of impact slijten deze lagen snel weg. Dikkere lagen aanbrengen leidt vaak tot slechte hechting, loslaten of interne spanningsscheuren. Daardoor is chroom minder geschikt voor componenten die structureel herstel én slijtvaste oppervlakken vereisen. Lasercladding maakt daarentegen moeiteloos dikkere, toepassingsspecifieke lagen mogelijk, tot enkele millimeters, met behoud van hechting en integriteit.

Zwakke mechanische hechting en risico op delaminatie
De hechting van de chroomlaag op het basismateriaal is mechanisch in plaats van metallurgisch. Bij hoge vibratie, temperatuurschommelingen of dynamische belasting kan deze zwakke verbinding falen, wat leidt tot delaminatie, afbladdering of versnelde slijtage. Lasercladding daarentegen creëert een echte metallurgische binding tussen de laag en het substraat, waardoor het risico op loslating onder extreme omstandigheden vrijwel verdwijnt.